ماش نوعی درختچه بوته ای است .این درختچه خودرو نیست یعنی اینکه خود کشاورزان آن را می کارند آن هم

در فصل بهار .این گیاه نیازی به آبیاری ندارد فقط کافی است در زمینی که به تازگی آب خورده است کاشته شود .

دانه های ماش داخل یک پوسته رگ رگ شبیه کرم قرار دارند و به زیبایی پشت سر هم چیده شده اند .ماش را

هم می توان خالی خورد البته همانند زیتون باعث ایجاد باد در شکم انسان می شود .ماش را بعد از خشک شدن در

مزرعه با بوته آن کنده در یک جایی جمع می کنند، سپس با تراکتور روی آنها راه می رونده تا کوبیده شده و از

بوته جدا شوند و در آخر به باد می دهند یعنی کاری می کنند تا باد خاشاک را با خود برده و دانه برجای بماند .

در قدیم این کارهها بسیار به سختی انجام می شد یعنی با چوب آنقدر می زدند تا از خاشاک جدا شوند .شاید به

>>جوان مشگ<< می کفتند چون فقط کار جوانان بود .وقتی که دانه ها از خاشاک

جدا گردید آنها را به طرف خانه حمل می کنند .از ماش غدایی درست می شود که اصطلاحا در بلوچی به آن

>>بت ماش<< می گویند .برای پخنتن آن ابتدا دانه های ماش را با وسیله ای که از سنگ و سیمان ساخته شده

است که اصطلاحا به آن >>دلونک<< گفته می شود خرد کرده سپس شسته و با برنج قاطی می کنند و بقه طرز

کار پختن آن شبیه همان برنج است .این غذا را با شیر دوغ و روغن حیوانی هم می خورند که با دوغ فوقلاده

خوشمزه است .البته برای پختن این غذا روشهای دیگری هم است که ذکر آن در این مجال نمی گنجد.